Beste lezer,
Na uitzonderlijk vroeg en warm lenteweer zijn we teruggekeerd naar wat normalere weersomstandigheden. Maar wat zal het seizoen 2019 ons brengen? Gaan we opnieuw extremen tegemoet? Het blijft onzeker. De voorbije weken zijn de grondwatervoorraden na lange tijd weer wat aangevuld, maar zal dat voldoende zijn voor de komende zomer? Het toenemen van de onzekerheid rond de gevolgen van de klimaatverandering, maakt ook steeds meer jongeren en burgers terecht bang en opstandig. Gaan we stilaan collectief beseffen dat het eco-systeem ‘aarde’ al veel te lang onder druk staat en dat duurzaamheid belangrijker is dan het dogma van de economische groei en de vrijheid om ongebreideld individuele rijkdom te vergaren?
De klimaatbetogingen volgen elkaar op in een nooit eerder gezien tempo. Zal dat in deze verkiezingstijd leiden tot een politieke verschuiving? Toen in 1999 de dioxinecrisis uitbrak en de verkiezingsuitslag beïnvloedde, volgde de aanstelling van een landbouwminister die er o.a. voor zorgde dat voor ’t eerst in Vlaanderen een actieplan biologische landbouw werd gelanceerd. Wat mogen we na 26 mei verwachten? Alle partijen hebben nu een standpunt over de noodzakelijke maatregelen ivm de zorg voor ons klimaat en eco-systeem. Sommigen noemen zich zelfs de (enige) ‘eco-realisten’. Ik vrees echter dat hier een kleine spraakverwarring heerst. Volgens mij hebben zij het niet over de ‘eco’ van eco-logisch, maar over de ‘eco’ van eco-nomisch.
Bioboeren tonen al bijna een eeuw ecologisch realisme en waren daarmee zowat de eersten die de transitie van industrialisatie naar een duurzame kringloop-economie hebben ingezet.
Maar dat wordt in Vlaanderen met 1,2 % bio-landbouwareaal nog steeds heel beperkt in de praktijk omgezet. De politieke wil in Vlaanderen is daar niet vreemd aan. Ook al kan men ook op dit terrein beweren dat er al ‘heel wat inspanningen zijn gedaan’. Ondertussen blijven we enorme bedragen besteden aan onderzoek en ontwikkeling van hoogtechnologische inputs en teeltsystemen, die de uitwassen van een ziek landbouwsysteem moeten compenseren. En dat terwijl gezonde agrarische ecosystemen zelf de nodige veerkracht bezitten om evenwichten te herstellen. Maar dan moeten we er wel over waken die ecosystemen niet zo ver uit balans te brengen dat ze degraderen en niet meer kunnen herstellen.
Op 23 maart vieren we de afstudering van alweer een 25-tal nieuwe boeren die kiezen voor ecologische, economische en sociale innovatie in de landbouw. Dat is onze bijdrage aan de klimaatproblematiek. Met trots stellen we ze aan u voor. Wees welkom en laat u inspireren.
Geert Iserbyt