In groeiende kringen leef ik mijn leven
Ze strekken zich over de dingen uit
De laatste voeleinden is mij niet gegeven
Wellicht, maar’k waag het met hart en met huid.R.M. Rilke , Getijdenboek
Tijdens mijn edito-opwarming kwam dit gedicht voorbij. En het sluit aan bij wat ik hier vanonder een laagje sneeuw wil delen.
Ik had de eer een half jaar ‘werkonbekwaam’ te zijn. Een welkome pauze in ‘de groeiende kringen’ van het leven. Tijd om te verinnerlijken, om van daaruit weer met nieuwe ogen aan de slag te gaan. Zo herken ik nu, de draad terug oppakkend, mijn oude gewoontes en pak ik nieuwe dingen vast. Een gegroeide levenskring met verse aandacht.En die aandacht gaat deze week voor een groot stuk naar de internationale bijeenkomst van BD-boeren en jongeren. Samen ‘online’, strekken we ons over de dingen uit, rond het thema: ‘breathing with the climate crisis’.
Ondanks het digitale zoeken, verwarm ik me aan dit -in mijn ogen- uiterst belangrijke gebaar in deze tijd. Jongeren en boeren die samen rond de tafel gaan zitten, rond wat prangend, en beangstigend is, maar ook rond wat perspectief biedt.
Werken in de landbouw vraagt veel, maar biedt de mens ook veerkracht. Dat merk ik steeds opnieuw aan de mensen die doorheen het leertraject de stap naar de landbouw wagen. Via het heel concreet ervaren en waarnemen ontstaat er tastbaar begrip en kleine oplossingen. Actieve hoop. Zo benoemt eco-filosofe en activiste Joanna Macy het heel raak via haar inspirerende ‘werk dat weer verbindt’. Aan haar dank ik vandaag dit gedicht, en het past wel om haar werk met de aankomende conferentie te verbinden. Daar zoeken we naar, daar hebben we nood aan. En daar raakt bovenstaand gedicht aan dat ze op haar site als intro deelt. Nieuwsgierig verheug ik me op wat er in deze conferentie wereldwijd mag zinderen.
De laatste voeleinden is me niet gegeven, wellicht maar’k waag het met hart en met huid. Zo horen we het gezoem ook van onze hardwerkende derdejaars. De laatste loodjes in het leertraject, het laatste schaven aan hun plannen op papier al aftastend in de dichte toekomst. Eind deze maand presenteren ze hun project aan docenten en mede-cursisten. Om dan met hart en huid de landbouw in te springen. En dan is het aan ons allen om deze nieuwe initiatieven aan te moedigen en warm te ontvangen.Ineke Docx