Horizon
Het wordt stilaan een traditie dat Landwijzer het schooljaar in stapjes opstart, met opeenvolgende startdagen per leerjaar, waarin de twee groepen cursisten van elk leerjaar – uit de oostelijke en westelijke helft van Vlaanderen – elkaar wat beter leren kennen. En waar ze vooral samen vooruitblikken naar de volgende stap in hun leertraject en naar de toekomst. Want voor de meesten onder hen wordt het doorheen een tweede en derde opleidingsjaar steeds duidelijker dat ze hun eigen plek zullen innemen in de sector, en dus – op basis van gedeelde en zeer herkenbare leerervaringen – méér dan collega’s voor elkaar kunnen zijn.
Vanuit mijn rol in de startersbegeleiding mag (en moet) ik aan deze startdagen deelnemen. Het is een plicht die mij heel dierbaar is geworden, en die mij elke keer weer met diepe dankbaarheid vervult.
Natuurlijk wordt er op zo’n startdag wat af-vergaderd! En er komen nogal wat papieren en afspraken aan te pas… Maar er zijn ook de getuigenissen van alumni of cursisten die een jaartje hoger zitten, de verhalen van de tweedejaars over Dottenfelderhof en de plannen van de derdejaars, die aan elkaar vertellen welk project ze in de wereld willen zetten. Al naar gelang het verhaal hangt in de zaal een ernstige, luisterende aandacht, of zindert het enthousiasme tot tegen de zolderbalken.
Die verhalen van toekomstboeren, de échte verhalen over de landbouw van de toekomst, de verhalen die waar zijn of bewaarheid worden… Die verhalen gaan over de horizon. Horizon: van het Griekse werkwoord orizoo, “scheiden” of “begrenzen”. In het Nederlands: de “einder”. Maar horizon is tegelijk ook het tegendeel van grens, scheiding, einder. De horizon is de plek waar hemel en aarde elkaar raken en in elkaar overgaan, waar de zon opgaat, waar we de grens oversteken, waar er zicht is op méér!
Wij hebben in het Nederlandse taal de voltooid en de onvoltooid verleden tijd, in het klassiek Grieks bestaat er naast die twee ook nog een “onbegrensd” verleden tijd, de “aorist”. Het is de werkwoordstijd waarin ruim twintig eeuwen terug, de verhalen en mythen van de klassieke oudheid werden verteld en geschreven. Met een beetje doelbewuste vaagheid of dat verhaal over het verleden, het heden of de toekomst gaat. Omdat we misschien zelf – zonder ons daarvan bewust te zijn – deel uitmaken van het verhaal.
De belevenissen op Dottenfelderhof en de toekomstplannen van onze derdejaars zijn – bij wijze van spreken – in de aorist geschreven. We, dat zijn het Landwijzer-team, de docenten en de praktijkopleiders, gaan samen met hen naar de horizon die zij aanwijzen. En ondertussen verschijnen, maandag eerstkomende, aan onze horizon: twee grote groepen eerstejaars, helemaal klaar voor… jawel: een start-tweedaagse, met een heel eigen en nieuwe horizon !
Koen Dhoore