Luc Vankrunkelsven (65) trad in 1974 in bij de Norbertijnen van Averbode, en was er onder meer actief in het bezinningscentrum van de abdij, waarvan hij tot 1992 directeur was. Naar aanleiding van een bezinningsweekend met boeren (m.m.v. Herman Verbeeck) richt hij in 1990 Wervel op, de Werkgroep voor Rechtvaardige en Verantwoorde Landbouw.
Al sinds zijn jeugdjaren droomt Luc ervan om naar Brazilië te reizen om er de inheemse en andere traditionele volkeren te ontmoeten. Dom Hélder Câmara en de Latijns-Amerikaans bevrijdingstheologie zijn voor hem belangrijke inspiratiebronnen.
Pas in het jaar 2000 krijgt hij (eindelijk!) de kans Brazilië te bezoeken. Tijdens een zes maanden durende sabbatperiode zwerft hij door het land en schrijft hij zijn eerste boek over het land en de volkeren die hem zo na aan het hart liggen: Brazilië, spiegel van Europa ?
Ondertussen zijn we vijftien boeken verder, en niet minder dan tien daarvan gaan over Brazilië. De periode van 2003 tot 2008 is voor zijn Brazilië-strijd een vruchtbare tijd, hij verblijft dan telkens 6 maanden per jaar in Brazilië. Zijn boeken worden ook in het Portugees vertaald, en vanaf 2008 reist hij met deze Portugese versies het onmetelijke Braziliaanse land af in het kader van een internationale dialoog aan de universiteiten en hogescholen, met NGO’s en sociale bewegingen.
Gaandeweg verschuift de focus naar de Cerrado, het grote savanne-achtige gebied in het hart van Brazilië. Velen zijn bezorgd over de vernietiging van het Amazonewoud, maar de Cerrado is zo mogelijk nog meer bedreigd. De traditionele volkeren bewaren de rijkdom en biodiversiteit van de Cerrado - met name 5% van alle leven op aarde en 20% van de biodiversiteit in Brazilië – maar worden opgejaagd, verjaagd, vergiftigd en vermoord voor het landbouwexportmodel, in dienst van Europa en China.
Op onze “bovenste plank” zetten we deze maand graag het nieuwst Brazilië-boek van deze onvermoeibare Brazilië-reiziger in de kijker: Een wereld van verdoken slavernij, met als ondertitel impressies onderweg.
Het is een “stevig” boek geworden, op een heel bijzondere wijze geïllustreerd, en zo rijk en veelzijdig van inhoud, dat zelfs maar een impressie geven een hele opdracht is. De beste benadering is m.i. de aanbeveling die Leen Laenens (voorzitter VELT) schreef en die ik hier graag citeer:
“Een doorleefd dagboek, waarin Luc als een spons weergeeft wat hij ziet en voelt. Reizend getuigen over soja, corruptie en de hedendaagse slavenmaatschappij. Harde analyses, zoals de inheemse gemeenschap die moet wijken voor de uitbouw van tientallen sojahavens, de te weinig gekende interafhankelijkheid van Brazilië en Europa, maar steeds ook het verzet van de basisbewegingen van wie we veel kunnen leren. Laten we hun strijd internationaliseren en verder bouwen aan een wereldwijde voedselbeweging. Liefde-strijd-resistentie, slotwoorden die blijven nazinderen.”
Wat had ik gezegd, tien boeken ? Eigenlijk zijn het er elf …
Naast het bovenvermelde werd in het covid-jaar 2020 nog een ander boek(je) uitgegeven dat zijn naam draagt: Voeten in Braziliaanse aarde, zoektocht naar en met de oorspronkelijke volkeren.
Het bevat een interview met Luc over de rode draad in zijn leven, en een (volgens mij heel geslaagde) keuze van fragmenten uit zijn Brazilië-boeken. Het boekje geeft een heel leesbaar en inspirerend overzicht van de grote rijkdom in de loopbaanlange reeks Brazilië-boeken van Luc Vankrunkelsven.
Bestellen kan best rechtstreeks bij de auteur: luc@wervel.be
Warm aanbevolen !
Koen Dhoore
Heb je zelf ook een voorstel voor een bespreking van een boek of film? Neem dan contact op met webmaster@landwijzer.be
