De biodynamische winterconferentie in Dornach: door de ogen van een eerstejaars Landwijzer-cursiste

Elia Claessen is eerstejaarscursiste in het Leertraject Bio- & BD-Landbouw in Gent. Elia was één van de verheugde Belgische afgevaardigden die samen naar Zwitserland afreisden richting de jaarlijkse BD-bijeenkomst in Dornach. Wij waren benieuwd hoe zij dit evenement beleefde, als kersverse instromer in de landbouw.

Een maand geleden mocht ik met een delegatie bio-boeren en achterban mee naar de biodynamische landbouwconferentie in Dornach. Het was een special edition, want de biodynamische landbouw werd 100 jaar oud!

Dat klinkt héél jong voor iets wat lijkt ontstaan te zijn uit zulke diepe en eeuwenoude wijsheid. En hoe zit dat dan met de bakermat van de cursus en het feit dat deze initieel aan West-Europese boeren is gericht? En waarom vind ik een Chinese, Japanse en Russische vertaling van deze cursus, net hier in een Europees land dat niet eens tot de EU behoort?

Boeren (en hun omstaanders) van zeventig (!) verschillende nationaliteiten zijn naar deze conferentie afgezakt. Er was een diversiteit aan culturen, verschillende achtergronden en een hele stapel aan generaties,… Je zou je kunnen afvragen wat hen dan precies verbindt. Ik kan je dat uitleggen op basis van één simpele leuze die ik al vaak hoorde: “De boer verbindt kosmos en aarde”.

Beeld je eens in… Dat de kosmos geladen is met een oneindige levenskracht. En dat we als mens een bestaan kennen op een planeet met een eindige ruimte. Wat is dat dan voor een absurde opdracht, om het oneindige binnen een beperkt oppervlak even te gaan regelen? En daarmee bedoel ik niet dat we énkel tot gekke formules moeten komen. Enkele voorbeelden: de plantafstand voor die teelt is 30 centimeter, we moeten dat cijfer halen tegen het eerste kwartaal van 2065, verondersteld onder criteria te telen van verzamelaanvraag 2.2 op een perceel van 3,5 ha… en mijn schoffelbalk is net te kort voor mijn ventrale onderarmspier.

Ik bedoel dus eigenlijk: “wát wil er léven?”

Op die heuvel-hoge plek met een hoek af werd deze vraag door (bijna) duizend mensen gedragen. Wat een vreugde.