Enkele jaren terug, het moet ongeveer deze tijd van het jaar geweest zijn, zat ik moederziel alleen op het veld. Knieën in de modder, met mijn handen gravend naar de schorseneren die ik net losgestoken had. Ik kan niet zeggen dat ik bijzonder hard genoot van het moment… Tijdens deze oefening in het mezelf uiteenzetten met het gewas, stak plotseling een aangename wind op, die opmerkelijk warmer voelde dan de lucht om me heen. Ook het zonlicht kreeg een bijzondere kleur en maakte alles om me heen zichtbaarder, sprankelend. Het gevoel overviel me dat alles om me heen, alles wat leeft en iedereen die ooit op de boerderij gewerkt had, instemde en akkoord ging met wat ik deed. Dit moment hield zeker een kwartier. Het gaf me voor het eerst in mijn toen 40-jarige bestaan een heel reëel en bijna tastbaar gevoel van diepe verbinding met onze aarde en haar verleden en toekomst. Tijd en ruimte kwamen samen: verleden, toekomst en plaats werden één.
Misschien herken je dit soort momenten en heb je al iets gelijkaardigs beleefd, ik ben er zeker van dat deze belevingen enkel voorkomen bij mensen die veel tijd buiten, in contact met de natuur doorbrengen.
Het maakte me toen duidelijk (en daar ben ik nog steeds van overtuigd), dat het dít moment is dat ik herken in vele bio-boeren. Het is alsof er muziek door hun aderen vloeit die gecomponeerd werd door kracht die we niet vatten.
Ik denk geregeld terug aan mijn momentje dat ik toen had in de schorseneren. Zeker op dagen waarop ik het gevoel heb dat het leven niet gemakkelijk is en/of te vol gepropt zit met lijstjes of zorgen. De herinnering aan deze eenheidsbeleving maakt de verwondering in mezelf terug wakker, laat de muziek terug klinken die door mijn bloedsomloop mijn hart bereikt.
Het is mooi om te zien, als begeleider van het Leertraject Bio- & BD-Landbouw, dat ook bij onze cursisten deze symfonie zich manifesteert. Eerst heel stilletjes, haast onhoorbaar en later veelal met volle overgave, onstuimig en overtuigend. Op 24 januari organiseren we een netwerkdag voor cursisten, stageboeren en docenten waarin we ongetwijfeld deze meerstemmige harmonieën voeden.
Jan van Hulle