Louis droomt van een stadsboerderij in Mechelen. Elders in deze nieuwsbrief kan je daar meer over lezen. En Louis, dat is Louis De Bruyn. Vele jaren lang was Louis een van de Landwijzer-hoofddocenten. Die tijd ligt al een tijdje achter ons, maar nu en dan komen we elkaar al pelgrimerend terug tegen. Een immer inspirerend weerzien. En in covid-tijden is dat, meer dan ooit, een inspirerend “wederhoren”:
De pelgrimsweg die nooit voorheen gegaan werd,
het pad, waarop de voetstappen,
als de golven van de zee,
verdwijnen in de tijd.
Wat achterblijft is humus van aanwezigheid.
Je hoort er onze woorden niet meer klinken,
je ziet niet meer onze daden,
maar als bladeren van de bomen in het bos
humus worden waarin ze verdwijnen
om het leven te voeden
en het bos te laten zijn.
Zo worden onze woorden en daden
humus van de samenleving,
verbinding van de stad met het land.
Zorgzaam achtergelaten schept wat eens was
de toekomst voor wat komt:
humus is zorg en
zorg is schoonheid, stabiliteit en toekomst.
Aldus onze emeritus-bodemdocent. Blijf dromen, Louis, blijf pelgrimeren en mensen inspireren. Die stadsboerderij komt er.
Koen Dhoore