We gaan op berenjacht … !
De herfst-equinox is weer gepasseerd. Vanaf nu worden de dagen snel korter, kouder, donkerder. En dat vraagt elk jaar weer moed en innerlijke kracht om in die grote beweging van de natuur van terug trekken, rijpen en afsterven, niet uiterlijk en fysiek mee te gaan en al helemaal niet innerlijk.
In traditionele feesten rond dit jaarmoment van gelijke dag- en nachtlengte worden deelnemers vaak uitgedaagd om hun moed aan te scherpen. De moed om uiterlijke uitdagingen te overwinnen, maar ook de moed om zichzelf te overwinnen. En in de verdere feestelijke dagen tussen nu en het midwintermoment (zoals Sint-Maarten, Sinterklaas, Kerst) wordt wie moedig was vaak beloond met kleine geschenkjes.
We beleven al enige tijd gebeurtenissen die moed vragen. De moed om in de landbouw droogte en klimaatverandering te trotseren, de moed om al het extra werk door de toegenomen korte-keten-afzet rond te krijgen of juist de moed om nieuwe afzet te zoeken wanneer die is weggevallen door corona-maatregelen. Maar ook de innerlijke moed om niet weg te zakken in angst, om niet zomaar mee te gaan in alles wat ons wordt vóór-gedacht en zelf te blijven nadenken met gezond (boeren)verstand.
Het doet me denken aan het overbekende kinderboek ‘We gaan op berenjacht !’ waarin een gezinnetje met veel lef op jacht gaat om een grote, gevaarlijke beer te spotten. Er bestaat ook een bekende variant van, in de vorm van een spreekkoor. Op lange tochten met de jeugdbeweging zongen we onszelf zo nieuwe moed in:
“We gaan op berenjacht,
we komen aan een ……,
we kunnen er niet over,
we kunnen er niet onder,
we moeten erdoor,
we gaan erdoor !’
We zijn met z’n allen op berenjacht. Angst is daarbij de slechtste raadgever; moed, inzicht en zelfstandig denken de enige hulpmiddelen die vrije mensen hebben.
Ik wens al onze lezers en ook al onze cursisten en docenten voor de komende tijd veel moed toe.
Geert Iserbyt