"Je bent nooit te oud om opnieuw te gaan studeren. Er gaat een nieuwe wereld voor me open, en wat voor een wereld!".
Katja loopt stage bij 't Plukgeluk, een biologische zelfpluk bloemenbedrijf in Heverlee. Ze stond zelf jarenlang in de zorg en maakt werk van een toekomst op een zorgboerderij.
In haar eerste jaar van het Leertraject Biologische en Biodynamische Landbouw leert ze tijdens deze stage veel bij over bloemen, de omgang met klanten, grenzen stellen, het gevaar van 'nog even dit doen', marketing, administratie, de grillen van de natuur, zichtzelfzelf…
Nooit te oud om te leren
Moederdag in coronatijd! We kozen om de middelste dochter in onze bubbel toe te laten. Een bubbel met 4 zonen, waarvan de oudste mét vriendin. Dus schoven we met veel plezier een achtste stoel aan tafel.
En zo ontstond een leuk gesprek onder studenten. Over verder studeren op je 22e en wat als corona terugkomt? Terwijl ik kleine zaailingen van kattensnor verspeende, beluisterde ik het gesprek. En dan hoor ik mijn dochter, die net audities heeft gedaan voor de opleiding Theatermaker in Maastricht, het volgende zeggen: “Ik vraag me af of 22 niet te OUD is om nog 3 jaar verder te studeren”. Toen brak mijn klomp en liet ik de potgrond voor wat die was.
Deze bijna 50-jarige moeder heeft zich gemengd in het gesprek en de jeugd kunnen overtuigen dat je NOOIT te oud bent om opnieuw te gaan studeren. Dat in mijn geval 3 jaar zelfs te kort lijkt, want dat een nieuwe wereld open gaat. En wat voor een wereld!
Vorig jaar maart werd ik met spoed geopereerd van een knie-infectie. Weken lang tierde het beest in mijn lijf en werd mijn immuunsysteem aardig op de proef gesteld. Het gaf me de tijd om na te denken. Waarom overkwam mij dit? Ik die zo goed voor mijn lichaam zorg of…maakte ik mezelf dit wijs? Ik zorgde al jaren ontzettend goed voor anderen. Dat klopte wel. Na mijn studies Communicatie – en Theaterwetenschappen mocht ik al snel ervaren dat de harde reclamesector niets voor mij was. Ook de theaterwereld was geen optie wegens chronisch geldtekort en een beleid dat andere prioriteiten koos. Kortom: ik startte op mijn 23 een eerste kinderdagverblijf. Een tweede volgde enkele jaren later. Na 10 jaren verwennen van kleine ukkies koos ik voor de ouderenzorg, meer specifiek voor personen met dementie en hun familie. De afgelopen 3 jaar stampte ik een ontmoetingshuis uit de grond, waar mensen met jongdementie en hun familie overdag welkom waren voor lotgenotencontact, steun en zinvolle dagbesteding. Samen met een team van 30 vrijwilligers heb ik toen ervaren dat mensen met een zorgvraag gelukkig worden van buiten komen, genieten van de natuur, opleven in de nabijheid van dieren. In de zoektocht naar leuke uitstappen kwam ik Helen en Chris van ’t Plukgeluk tegen. Al tijdens de eerste kennismaking in april 2018 charmeerden ze met hun hartelijkheid en gastvrijheid. Maandelijks gingen we met een busje vrijwilligers en mensen met jongdementie naar het bloemenveld. Chris en Helen vertelden ronduit over hun bloemen, trakteerden ons op een kopje thee of kefir (vaak met wat lekkers) en namen ons mee naar de ezels, koeien of pasgeboren biggen van de naburige CSA BoerEnCompagnie. Het was telkens genieten.
Duizenden kiemplantjes bereiden zich voor
In mijn revalidatieperiode vielen alle puzzelstukken samen. Wat als ik zelf een zorgboerderij zou starten waar mensen met (jong)dementie of een andere zorgvraag elke dag welkom zouden zijn? Wat had ik dan nodig? Dat het bio zou zijn, stond vast. Daar hadden mijn ouders, die gangbare boeren waren, voor gezorgd. Ik had bij hen zoveel giftige sproeistoffen gezien dat de weerstand hiervoor levenslang was. En dat zo’n boerderij hard werken zou zijn, heb ik tot mijn 20e aan den lijve ondervonden. Vakanties bestonden niet en het werk stopte nooit. Mijn vader heeft me eveneens geleerd dat je oogst nog zo mooi mag zijn, je moet ‘m verkocht krijgen. Marketing en verkoop zijn even belangrijk als de teelt!
Met toch nog enige twijfel of mijn “kapotte” knie een landbouwcarrière zou toelaten, schreef ik me in bij Landwijzer. De beste keuze ooit. En dat ik voor kippen én bloemen zou kiezen, was een evidentie. Wie wordt daar niet blij van? Ik kwam opnieuw terecht op ’t Plukgeluk, nu als stagiair, en leer er wekelijks nieuwe bloemen kennen, het onderscheid tussen al die kleine kiemplantjes, hoe je onkruid kan (proberen) beheersen, welke bloemen populair zijn bij de plukkers en de voor- en nadelen van het zelfoogstsysteem. Helen en Chris hebben jaren ervaring in het samenstellen van een bloemenassortiment, het verzorgen van al dat plantgoed in alle mogelijke weersomstandigheden en het verbeteren van de aarde. Het bloemenseizoen start er eigenlijk al in het najaar met het planten van duizenden bloembollen. Terwijl de eerste tulpen voorzichtig hun groene kopje door de grond duwen, start bij ’t Plukgeluk het (voor)zaaiseizoen. Duizenden kiemplantjes bereiden zich voor om straks weer meer dan 250 mensen blij te maken met biologische boeketten.
Zorgboerin-in-wording
In april worden honderden dahliaknollen gecontroleerd, gedeeld en verdwijnen ze eveneens onder de grond om straks zowel zelfoogsters als mensen met een geschenkbon te verblijden. En ik mag hier ondertussen mee van genieten en leer zo ontzettend veel bij… over bloemen, over omgang met klanten, over grenzen stellen, over het gevaar van “nog even dit doen”, over marketing, over de hele administratieve rompslomp die er bij komt, over de grillen van de natuur, over mezelf,…
Ondertussen komen er spontaan boerderijen-te-koop op mijn pad, volg ik eveneens heel wat studiedagen en werkgroepen over zorgboerderijen en zorgcoöperaties, maken we ons huis verkoopsklaar om de grote volgende stap te zetten, lopen er 6 kippenrassen in onze tuin en liggen er 10 eendeneieren klaar in de broedmachine om straks te transformeren naar schattige kuikens. Wat een leven…en dat op 50!
Zo blij met de keuze voor landbouw. Wie twijfelt…kom eens kijken.
Katja Van Goethem
Stagiair bij ’t Plukgeluk en Zorgboerin-in-wording
Katja volgt het leertraject biologische en biodynamische landbouw in Antwerpen. Voor meer info over de opleiding, neem een kijkje op https://www.landwijzer.be/leertraject