Penelope Borde zit in het tweede jaar van het Leertraject Bio- & BD- Landbouw in Leuven. Na een stage op De Kijfelaar vorig jaar, is ze nu aan de slag bij het CSA-zelfoogstbedrijf Loof & Bezen in Wommelgem. Ze tankte er zelfvertrouwen en leerde naast teeltplannen, plantafstanden, zaaien ... vooral veel over zichzelf. Hieronder vertelt ze meer over haar ervaringen want '"ik wil graag vertellen wat voor chansaar ik al ben geweest op mijn stageplaatsen".
Een bijdrage voor de nieuwsbrief schrijven, het kwam op mijn to do’s voor de week tussen kerst en nieuw. Gezellig om tijdens de natte dagen in de warmte binnen te zitten en een beetje te reflecteren, dat maakt sommige dingen tastbaar. Want ik wil best graag vertellen wat voor chansaar ik al ben geweest op mijn stageplaatsen
De voorbije zomer, tijdens mijn laatste stagedagen op het biologisch gemengd bedrijf De Kijfelaar in Herentals, overviel mij plots een gevoel van nostalgie - en ik was er nog niet eens weg. Het leek mij gewoon onmogelijk dat ik in mijn 2e stagejaar op een even warme plek zou kunnen belanden als op de Kijfelaar. En vooral, dat ik mij zo op mijn gemak zou voelen als daar, in Bavo’s ploeg.
En toen kwam ik in september in Wommelgem terecht. Op Loof en Bezen, bij Tom en Kaat (beide ex-Landwijzer cursisten, nvdr). Ik had al veel goeds gehoord van een aantal medecursisten het jaar voordien, daar niet van. En toch was er dat gevoel van opnieuw van nul te moeten beginnen. Weer dezelfde vragen stellen en nieuwe gewoontes aanleren…Of ik de pomp wil aanzetten? Zeker, maar hoe doe je dat en waar staat die? Oei, er zit geen naft meer in. Waar vind ik dat? Ja, ik wil héél graag met de tractor rijden. Die tractor moet dringend in mijn comfortzone komen. Maar blijf aub in de buurt want ik durf al eens onhandig zijn.
Ik weet dat het een fase is waar ik door moet. En ik voel na dag 1 dat het goed komt.
We zijn drie maanden verder en van zodra er nu iets met de tractor moet gebeuren, veer ik inwendig op. De frees of klepelmaaier, diep- of triltand. Het knettert niet meer in mijn hoofd. En ja, laat mij maar alleen. Want enkel zo leer ik het. Zelf nadenken en zelf doen. Ik vind het zelfs al leuk. Straks wordt het nog een hobby.
Voor mij gaat het leren op een stageplaats zoveel verder dan planten en zaaien, plantafstanden noteren, teeltplannen maken, en tractoren ontleden. Het leert je vooral veel over jezelf. Eigenschappen van jezelf herkennen in je stageboer of collega’s werkt verbindend. Samenwerken tout court zorgt ervoor dat je als team een hoger niveau bereikt. Hoe harder het labeur, hoe groter de voldoening.
Aangespoord door Tom verlegde ik de voorbije maanden heel bewust mijn grenzen. En niet alleen met die tractor. Ik wist zelfs mijn perfectionisme al af en toe uit te schakelen. Het stelt gerust dat ik niet de enige ben die daarmee kampt. En ik stel meer en meer vast dat de natuur op zichzelf al een vorm van perfectie in zich draagt. Die harmonie willen doorbreken, zorgt voor een eeuwige strijd. De gedachte om de natuur als partner te zien, brengt een soort oergevoel in mij naar boven. We moeten enkel een aantal natuurwetten respecteren, elkaar goed begrijpen en een gemeenschappelijk doel dienen. Natuurlijk management, of zoiets. Veel grote bedrijven zouden ervan kunnen leren.
Intussen weet ik ook meer en meer hoe ik wil boeren. Hoe en waarom. En ik krijg het uitgelegd aan anderen. Het geeft mij het gevoel dat ik geen nieuweling meer ben. Bavo’s woorden indachtig, dat een menselijk hoofd te klein is om alles wat rond landbouw hangt te kennen, stel ik mijzelf vaak gerust. Leren gaat stapsgewijs. En vooral door te proberen.
Ik besef dat ik het over een jaar zelf zal moeten doen. Noch Bavo, noch Tom zal er zijn om mijn hand vast te houden. Het veld van Kempengoud in Essen wacht namelijk op zijn boerin. Het bedrijf dat ik 3 jaar geleden samen met mijn man overnam (ik weliswaar nog achter de schermen), daar zal het moeten gebeuren. Het plan is om mee in te stappen en een volwaardige kracht zijn in onze gemeenschappelijke droom. Het is spannend en romantisch tegelijk. Stages als deze helpen die droom concreter maken en nuchter te blijven. En eens het zover is, hoop ik dat ik zelfs niet meer wil dat iemand nog mijn hand vasthoudt. Misschien is dat wel mijn streefdoel, niet alles willen kennen en kunnen maar gewoon mijn eigen verhaal schrijven.
Foto's en tekst: Penelope Borde
Penelope zit in het tweede jaar van het leertraject biologische en biodynamische landbouw in Leuven. Voor meer info over de opleiding, neem een kijkje op https://www.landwijzer.be/vorming/leertraject-biolandbouw