Tussen donker en licht,
blijft de twijfel hangen
en werp ik in de schaal het gewicht
van een oneindig verlangen.
Als ik in jouw woorden schuilen kan,
dan weet ik dat ik veilig ben.
Michel Vangheluwe
Het is alweer tien jaar geleden dat Michel Vangheluwe en muziekgroep Ishtar het land afreisden met hun muzikaal project “Tussen donker en licht”. Het werd een zoektocht naar muziek “voor de donkerste maanden van het jaar, voor de ziel die hunkert naar het leven dat na de winter komt, naar de dooi na de vrieskou, naar muziek na de stilte, naar verhalen van hoop in bange tijden.”
De eerste woorden van het centrale thema zijn bij mij sindsdien blijven hangen: tussen donker en licht … In de donkerste dagen van het jaar wellen ze elke keer spontaan weer op.
De meeste boeren in ons land blikken in deze donkere dagen terug op een heel zwaar seizoen, en dat was voor velen ook nog eens het zoveelste zware seizoen op rij. Een teeltseizoen dat bovendien blijft duren, met hoge temperaturen, een alomtegenwoordige nattigheid waaraan geen einde lijkt te komen, en luchten die zo grijs zijn dat zelfs Jacques Brel er in zijn “vlakke land – plat pays” geen woorden voor gevonden zou hebben, noch in het Frans, noch in het Nederlands.
Toch kunnen deze donkerste dagen van het jaar op hun eigen manier “licht” in zich dragen. Het is nu een goede tijd voor rust en bezinning. Een tijd om letterlijk en figuurlijk stil te staan bij wat je hier op aarde te doen hebt. Lukt het ook om het komen en gaan van de seizoenen te vieren, stil te staan, rust te vinden, verbinding te zoeken? Lukt het ons na te denken over wat wezenlijk is in ons bestaan, en over wat wij en anderen werkelijk nodig hebben ?
Stilstaan is voor velen in de landbouw een opgave geworden, en rust vinden een moeizame zoektocht. Toch wens ik ieder van jullie toe dat spoedig een of andere vorm van “winterrust” mag aanbreken, waarin het seizoen voorbij mag zijn, het jaar kan afgesloten worden, en – tussen donker en licht – gekozen mag worden voor verhalen van hoop, voor het nieuwe, voor de toekomst.
Koen Dhoore