Energetische seizoenen
Het heeft dit jaar een tijdje geduurd voordat we het gevoel hadden dat de zomer naderde. In de mei-maand was het nog vaak fris en heel wisselvallig en velen hadden het over een kwakkelende lente.
Maar was dat wel een wisselvallige lente?
We zijn gewend geraakt aan het idee dat onze seizoenen beginnen op vaste astronomische momenten: de lente start wanneer dag en nacht even lang zijn in het voorjaar (lente-equinox), de zomer start op de langste dag van het jaar (zomerzonnewende), de herfst start als dag en nacht weer even lang zijn in het najaar (herfstequinox) en de winter start vanaf de kortste dag van het jaar (winterzonnewende). En zonder dat we het ons goed beseffen, houden we onszelf daarmee helemaal voor de gek. Want is het logisch dat vanaf het begin van de zomer de dagen korter worden en dat vanaf het begin van de winter de dagen alweer beginnen te lengen?
In het boek ‘Leven en werken in het ritme van de seizoenen’ geeft de auteur een aanzet voor een meer organische en energetische beleving van de seizoenen. De maatschappelijk aanvaarde data van 21 maart, 21 juni, 21 september en 21 december zijn immers niet de start van elk nieuw seizoen, maar juist het hoogtepunt ervan. Dat merken we ook aan het feit dat de zomerzonnewende in de volksmond ook mid-zomer wordt genoemd en de winterzonnewende mid-winter. Dit besef verandert onze perceptie van de seizoenen grondig. Want dit betekent dat de lente eigenlijk start begin februari, de zomer begin mei, de herfst begin augustus en de winter begin november!
Gek ? Helemaal niet, want dat is precies wat elke boer.in die al wat langer verbonden is met de landbouw zelf aan den lijve ervaart. Als begin februari de dagen zichtbaar langer worden, voelen zij al de nieuwe energie opborrelen om allerlei voorbereidingen te treffen voor de start van het nieuwe seizoen. Als de langste dag daar is, weten zij dat ze de enorme groeispurt van het onkruid (hopelijk) hebben overleefd en dat het vanaf dan wat langzamer zal gaan. En vanaf begin november voelen zij al dat de energie op raakt en dat het tijd wordt om de winterrust tegemoet te gaan. Ook wie niet met de landbouw verbonden is, maar wel de energetische processen in de natuur en in zichzelf aanvoelt, heeft die beleving. En dan werkt het idee dat de seizoenen zogezegd op hun hoogtepunten zouden beginnen, eigenlijk verstorend. Meer algemeen geeft het ons ook een volkomen vertekend beeld van wat een proces eigenlijk is, want een organisch proces start immers nooit zomaar ineens met een hoogtepunt, maar groeit daar geleidelijk aan naartoe. Die wisselvallige meimaand was dus eigenlijk een kwakkelend begin van de zomer!
Een ander begrip van de seizoenen kan ons samen met het stopzetten van de voortdurende wissels tussen zomer- en winteruur dieper in contact brengen met het natuurlijk energetisch jaarverloop en met onze eigen innerlijke processen, die daarbij aansluiten. Naast twee andere heilzame aspecten die de biologische landbouw onze hectische samenleving te bieden heeft, nl een rustgevende groene omgeving en gezond voedsel, zou de beleving van dit natuurlijk ritme wel eens één van de beste ‘geneesmiddelen’ kunnen zijn tegen stress en burn-out.
Geert Iserbyt