‘In de kunst behoren hand, hoofd en hart samen te gaan.’ John Ruskin
Landbouw is in essentie een kunst, voegde Jean Michel Florin daar aan toe. En daarmee was de toon en het thema gezet tijdens de ‘train the trainer’ conferentie in Dornach begin november, een inspirerende en enthousiasmerende uitwisseling tussen docenten en begeleiders van opleidingen voor bio-dynamische landbouw uit heel de wereld.
Het leren met ons hoofd, dat kennen we allemaal: het reproduceren van ‘ingegoten’ kennis. En ook het praktijkleren, het leren uit ervaringen, is steeds meer erkend als zijnde relevant in een leerproces. Binnen het Leertraject Bio- & BD Landbouw kan je de stage wel zien als het fundament waar het leren op gebouwd wordt.
Wat we minder vaak benoemen is het leren met ons hart, of eigenlijk via het hart: de ontmoeting van mens tot mens, het geraakt zijn door iets, een innerlijk vlammetje dat ineens wakker wordt, de passie waarmee iets gedeeld wordt en die maakt dat je geboeid zit te luisteren,… Leren doe je levenslang en vooral als je niet alleen met je hoofd en je handen maar ook met je hart betrokken bent.
Deze tijd van het jaar nemen we binnen Landwijzer de tijd om bij elkaar te komen en via ontmoeting en uitwisseling van elkaar te leren. Onze Algemene Vergadering boog zich over het thema levenslang leren en welke rol Landwijzer als opleidingscentrum daar nog verder in kan vervullen binnen de sector. Onze hoofddocenten kwamen samen om het leerproces tijdens de lesdagen en de ‘symfonie’ die we samen vormen nog bewuster te maken. Binnen het team maken we deze tijd ruimte om los van het dagdagelijkse werk op elkaar af te stemmen. Stuk voor stuk momenten die verbindend werken en het plezier van het samenwerken voeden. En tussendoor passeerde de Sint (met zijn paard) op de lesdagen en komen cursisten samen tijdens intervisiemomenten. In kleine groep en in een veilig kader valt er zoveel meer te delen en is er ruimte om te ontdekken hoe uniek en toch herkenbaar het verhaal van de ander is.
Een hartverwarmende tijd. De lichtjes branden (van)binnen, en de vonken delen we graag.
Ineke Docx